"Gdzie możliwości moich kres, tam Jego początek(..)"

Przed wyjazdem znajomy rzekł do mnie: Wojna, powiedz mi, co Ty byś tym dzieciom dała gdybyś nie miała Jezusa?! Te słowa są dla mnie zarazem logiczne jak fakt, że w Afryce nie ma śniegu oraz zaskakujące jak to, że w Zambii bywa tak zimno, że trzeba nosić rękawiczki.

Sama z siebie nie jestem w stanie nic dać. Nie dostrzegam żadnych potrzeb drugiego człowieka, bo wzrok ogranicza się jedynie do moich pragnień, zachcianek i braków. Jestem wielką egoistką nie wychodzącą poza czubek własnego nosa. Nie ma opcji  bym była chlebem, który zaspokoi jakikolwiek głód, wodą która ugasi najmniejsze pragnienie czy narzędziem, które zreperuje choć jedno małe uszkodzenie.

"Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia." 

 Ile będzie we mnie Boga, tyle będzie we mnie:  

- miłości do Alexa, który średnio raz na tydzień ucieka z domu 

- cierpliwości do Moni, która je kartkę z zadaniami gdy nie potrafi któregoś rozwiązać

- zrozumienia dla Siostry, która w obecności 10 Osób otwiera paczkę żelek i nie częstując nikogo, zjada je sama

- wiary w to, że wszystkie moje dziewczynki z City of Hope wylądują kiedyś w Niebie 

- przebaczenia dla nauczyciela, który nie tłumaczy uczniowi, gdy ten popełni jakiś błąd.
W zamian aplikuje kilka uderzeń w twarz a następnie każe klęczeć przed sobą,
- nadziei, że uda mi się jeszcze w tym roku spotkać z pozostałymi Wolontariuszami, którzy są w Zambii
- radości z podjęcia pracy, której wcześniej zapierałam się rękami i nogami

Każdego dnia czuję moc Waszej modlitwy. Jest ona jak ładowarka do akumulatorków. Bardzo często z niej korzystam. Wspaniałe jest to, że ładuje nawet wtedy gdy prąd wysiada w cały"City of Hope".

Z serca dziękuję za każde westchnienie do Góry w mej intencji. Polecam się nadal Waszej pamięci. :)